Wiara

Dober

'napiszę list otwarty do prezesa drogi mlecznej , czy może widział się z tym co obiecał nam życie wieczne , zarząd nic o tym nie wie , rada nadzorcza milczy , to skąd prosty człowiek ma wiedzieć czy może na końcu na coś liczyć'

wierzycie?

monneise

Wierzę i zastanawiam się, czemu jest to umieszczone w 'problemach codzienności' ^^"

mellow

hm, nie. przez długi czas miałam wątpliwości jak to w końcu z moją wiarą jest, jednak przez ubiegły rok szkolny moja katechetka skutecznie wybiła mi to wszystko z głowy ^^

charlie

Nie wierzę w Boga już od dobrych kilku lat, nigdy nie byłam jakoś specjalnie wierząca, bo w moim domu nie było żadnego nacisku na chodzenie do kościoła co tydzień i tak dalej. Zastanawiać się nad tym wszystkim zaczęłam jakoś tuż po komunii świętej. W ogóle mi do szczęścia religia nie jest potrzebna, ale jeśli ktoś wierzy, to w porządku, mi nic do tego.

oxy

Wierzę w Boga, jestem chrześcijanką, chociaż ostatnio to trochę słabnie. Nie lubię dewocji i babć, które klepią formułki nie wiedząc o co w nich chodzi i na każdym kroku kogoś oceniają. Podobno nie powinnam akceptować gejów itd., ale jak dla mnie każdy ma prawo do miłości i nie każdy ma obowiązek wierzyć w to co ja.

aggy

ciężko mi powiedzieć, jak to tak naprawdę jest z moją wiarą. gdy byłam młodsza chodziłam do kościoła co tydzień i na te wszystkie roraty, drogi krzyżowe itp. wszystkie moje koleżanki chodziły, więc ja też. jakiś czas temu w ogóle przestałam chodzić do kościoła czy do spowiedzi. teraz muszę, bo mam w przyszłym roku bierzmowanie, ale też nie czuję, żeby to było dla mnie coś ważnego.

tak naprawdę nie wiem czy wierzę. nie powiem, że jestem stuprocentową chrześcijanką, ale też nie powiem, że jestem ateistką.

hadleys

może i istnieje jakaś nadprzyrodzona siła, która czuwa tam gdzieś wysoko nad nami, ale wątpię, by zależało jej na tym, by ludzie czcili jej imię minimum raz w tygodniu, by zakładano rodziny w modelu kobieta + mężczyzna i by pokładali w niej nadzieję zaniedbując własne życie.

fullverd

Wierzę w siebie, wierzę w ludzi. Żadna inna wiara nie jest mi do niczego potrzebna.

poltergeist

wierzę. i nie zamierzam przestać. ;p wiara jest najważniejszą rzeczą w moim życiu, daje mi siłę i wolność. to dzięki niej poznałam wspaniałych ludzi, którzy mnie otaczają. jestem katoliczką, chodzę co niedzielę na Mszę Świętą, a Kościołem Katolickim jestem zauroczona. prawa, ma on niemałe problemy, ale nie aż tak duże, jak próbują nam wmówić media, a całość, wyłączając te problemy, jest naprawdę spójna, logiczna i piękna - nie miałam dotąd pytania, na które nie znaleziono by odpowiedzi. ;)

Cruella

Kiedyś wierzyłam dość mocno, bo pochodzę z bardzo katolickiej rodziny, byłby to nawet i plus gdyby nikt u mnie w domu nikogo do wiary nie zmuszał, a tak niestety jest. Chciałabym sama znaleźć swoją drogę, przekonać się czy warto i czy naprawdę chce wierzyć, zmuszanie mnie do cotygodniowego chodzenia do kościoła, trochę w tym przeszkadza. Przynajmniej ze mną tak jest, że jak ktoś mi każe , to tym bardziej nie chce tego robić. Co innego jeśli daliby mi w końcu wybór. Dlatego też coraz bardziej jestem na nie w kwestii wiary i kościoła.

monneise

midoe

nie wierzę, bo jestem zwolenniczką naukowych wyjaśnień. nikt niczego ode mnie nie wymagał i decyzję o braku bierzmowania czy niechodzeniu na religię podjęłam sama. niespecjalnie interesuje mnie sytuacja kościoła i po prostu się w to nie zagłębiam, dlatego z mojej strony jest to połączenie apateizmu z ateizmem.

Slava

Jestem katoliczką.

Ewangelina

Pochodzę z rodziny katolickiej, moja mama jest w tym zaślepiona, ale ja nie wiem, czy jestem wierząca. Jednego dnia sądzę, że to kompletna bzdura, że religia została wymyślona po to byśmy byli potulni jak baranki (wpływ 'Boga urojonego" Richarda Dawkinsa, którego teraz czytam?), a drugiego całą logikę powstania świata powierzam Bogu. Ale w końcu mogę mieć ale do swojej religii a mimo tego być wierzącą. Mogę wyznawać filozofię Zedonga, mogę tak, jak on sądzić, że religia osłabia i otępia nasze umysły, jeżeli za bardzo jej się poświęcimy i będziemy ją łączyli ze sprawami przyziemnymi. W siłach wyższych nie należy poświęcać całej naszej nadziei, należy samemu pracować i tak osiągnąć wyznaczony sobie cel. Wiara, używana w najmniejszym stopniu, może służyć jedynie motywująco. Ja nigdy nie poświęcałam się całkowicie modlitwie ani nigdy nie żyłam w pełni życiem religijnym, nie myślę codziennie o tych sprawach, do kościoła chodzę wtedy, kiedy chcę. Albo inaczej - wtedy, kiedy poczuję potrzebę. Wiem, że to sprzeczne z tym że jestem wierząca, ale każdy może praktykować swoją wiarę tak, jak woli, bo wtedy nie czujemy nacisku i możemy samodzielnie zrozumieć to, w co wierzymy. Najgorsza jest ta presja robiona na dzieciakach z podstawówki, gdzie wpaja się im że muszą chodzić do kościoła i odmawiać paciorek codziennie rano i wieczorem. Aż wiara staje się dla nich uciążliwym obowiązkiem, a nie własną formą zrozumienia siły wyższej, która ma nad nami władzę.

Akiko